1965
W "Miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Krakowa", przewidziano realizację tunelu premetra dla szybkiego tramwaju na odcinku Rondo Mogilskie - Dworzec PKP - ul. Karmelicka.

1973
W rejonie dworca PKP rozpoczęto roboty ziemne i budowlane I etapu tunelu premetra dla szybkiego tramwaju na odcinku Rondo Mogilskie - Dworzec PKP - ul. Karmelicka. W latach 70. i 80. ubiegłego stulecia wykonano tunel pod dworcem oraz palisady z pali wielkośrednicowych z poziomu terenu, wzdłuż ul. Lubomirskiego, od dworca głównego PKP do Ronda Mogilskiego, z wyłączeniem okolic ul. Rakowickiej.

1976
W kolejnym, zakończonym w 1976 r. "Miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Krakowskiego Zespołu Miejskiego" rozwinięto zdecydowanie myśl o szybkiej komunikacji szynowej dla Krakowa. Powtórzono koncepcję trasy tunelowej W-Z, poszerzając zakres robót I etapu o odcinek szybkiego tramwaju N-S na odcinku ul. Karmelicka - ul. Dietla. Docelowy system transportu szynowego oparty został na podsystemie metra i szybkiej kolei miejskiej (PKP), o znacznie rozbudowanej sieci. Zawarte w tym planie założenia rozwoju systemu transportu w Krakowie stały się podstawą rozpoczęcia w Biurze Rozwoju Krakowa bardziej szczegółowych prac początkowo nad szybkim tramwajem, a później metrem na obszarze przede wszystkim śródmieścia.

1982
W ramach współpracy miast Krakowa i Norymbergi specjaliści niemieccy opracowali ekspertyzę "Zalecenia w sprawie rozbudowy miejskiej komunikacji zbiorowej w obrębie śródmieścia Krakowa", potwierdzającą celowość i możliwość wprowadzenia do obszaru śródmiejskiego tunelowych tras metra. Zaproponowano przebieg trzech tras tunelowych, które w okresie przejściowym - zgodnie z wytycznymi z planu ogólnego Krakowa - przebiegając wyłącznie pod obszarem śródmieścia, mogły być wykorzystane dla wprowadzenia w nie linii tramwajowych. Wykazano, że taka możliwość istnieje pod warunkiem prowadzenia tuneli płytkich, realizowanych metodą tarczy hydraulicznej.

1984
Doszło do konsultacji specjalistów radzieckich z Mińska, Moskwy i Leningradu.

1985
Konsultacje specjalistów węgierskich.
Wiceprezydenci Warszawy, Łodzi i Krakowa, jako miast metrowskich, podpisali porozumienia dotyczące wymiany doświadczeń w dziedzinie planowania, projektowania i eksploatacji metra.

1987
Dużą rolę dla przybliżenia idei metra w Krakowie odegrała konferencja naukowo-techniczna pt. "Metro w Krakowie", zorganizowana w dniach 21- 22 stycznia 1987 r. Przez Komisję Budownictwa O/K PAN, Oddział Krakowski SITK, Biuro Rozwoju Krakowa i Politechnikę Krakowską. 18 referatów autorstwa 25 osób, 4 stanowiska Polskiego Klubu Ekologicznego, Ligi Ochrony Przyrody i Obywatelskiego Komitetu Ratowania Krakowa oraz dyskusje w gronie 98 uczestników konferencji potwierdziły zainteresowanie społeczne ideą metra w Krakowie oraz realną perspektywą jego realizacji w naszym mieście. Po konferencji doszło do znacznego przyśpieszenia prac nad metrem w Krakowie.
Już 30 stycznia 1987 r. prezydent miasta podjął decyzję o rozpoczęciu prac projektowych i przygotowawczych budowy I linii metra w Krakowie i wyznaczeniu Biura Rozwoju Krakowa do pełnienia funkcji inwestora zastępczego i koordynatora tych prac.
W latach 1987-1989 działał pod przewodnictwem Rektora Politechniki Krakowskiej prof. Wł. Muszyńskiego Społeczny Zespół Konsultacyjny ds. Metra w Krakowie, oceniający postęp prac badawczych i projektowych.

1988
W kwietniu 1988 r. Rada Narodowa Miasta Krakowa zatwierdziła plan ogólny zagospodarowania Krakowa, z metrem, jako docelowo podstawowym środkiem komunikacji zbiorowej w mieście, stwarzając tym samym formalne i merytoryczne podstawy do opracowania i realizacji Ramowego Programu Prac Przedprojektowych i Projektowych dla systemu I linii metra w Krakowie. Program ten opracowany przez Biuro Rozwoju Krakowa został w latach 1987 - 1989 zrealizowany częściowo, w ramach środków finansowych Przyznawanych przez prezydenta miasta.

1995
Po około 10-letniej przerwie postanowiono kontynuować realizację tunelu tramwajowego pod ul. Lubomirskiego. W tym celu należało przeprojektować rozwiązania techniczne tunelu zgodnie z obowiązującym systemem norm obciążeniowych i projektowych oraz dostosować rozwiązania techniczne do aktualnego stanu wiedzy i doświadczeń zachodnio-europejskich przy projektowaniu i realizacji tego typu obiektów.

1990
BRK opracowało "Studium możliwych wariantów tras I i II metra w Krakowie z uwzględnieniem warunków geologiczno-inżynierskich".

1994
Transformacja ustrojowa 1989 r. i nieprzyznanie środków na kontynuowanie prac przez BRK w 1990 r. spowodowały wstrzymanie dalszych prac badawczych i przedprojektowych i złożenie dotychczas wykonanych opracowań do Archiwum BRK w Krakowie. W "Planie zagospodarowania przestrzennego Krakowa" z roku 1994 koncepcja budowy metra została praktycznie pominięta. Pojawił się szyki tramwaj, który miał - przy znacznie niższych nakładach finansowych - rozwiązać problem szynowej komunikacji zbiorowej w Krakowie. Jak na razie - nie rozwiązał - gdyż pojawił się dylemat przejścia podziemnego przez śródmieście Krakowa, wymagającego znacznych nakładów finansowych.